Ἀργά πλησιάζει ὁ θάνατος
καὶ αἷμα ἐγώ δὲν ἔχυσα,
τὴ φλόγα τῶν πολλῶν παθῶν,
μὲ δάκρυα δὲν ἔσβησα
τὸ σπήλαιο τῆς ψυχής μου
ἀκόμα δὲν τὸ φώτισα,
καλά ἒργα δὲν ἔσπειρα
τὶ νὰ τὴν κάνω τὴ ζωή
μετά του κόσμου πλούτη;
τὴν κοσμική ἀπόλαυση
ποὺ μάταιη εἶναι τοὺτη;
τὶ νὰ τὶς κάνω τὶς χαρές
ὅσο καλές καὶ νὰ'ναι,
ἄν μὲσ' τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς
τὸ σκότος δὲν σκορπᾶνε;
ψέμα θὰ εἶναι ἡ ζωή
καὶ μάταια θὰ ζήσεις
ἂν τὸ Χριστό Σωτήρα σου
στιγμή δὲν ἀντικρίσεις.
Δ.Χ
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen