Ἡ κραυγή τοῦ ἁμαρτωλοῦ

Ἀπ' τὰ βάθη τῆς ἀββύσου θὰ φωνάξω τὸ Ὄνομά σοῦ,

νὰ μ'ακούσουνε τὰ τείχη θύραθεν τοῦ παραδείσου

ἄς μ'ακούσουν καὶ οἱ ἀγγέλοι, ἀπὸ πάνω νὰ μὲ δοῦνε,

πῶς κυλιέμαι μέσ'το κλάμα, καὶ νὰ πάνε νὰ Του ποῦνε:

"Κύριε μας ἀγαθέ... ἕνα βουητό ἀπό κάτω...

ἔχει φτάσει στὰ αὐτιά μᾶς καὶ μᾶς κάνει ἄνω κάτω!

Δῶς τοῦ λίγο τοῦ ζητιάνου, ποῦ γιὰ ἔλεος σπαράζει,

τὶς ψυχές ποῦ ξεσηκώνει καὶ τὰ σύμπαντα ταράζει!"

"Ναὶ, τὸν βλέπω κάθε μέρα, πῶς με δάκρυα με ζητᾶ,

τὸν ἐαυτό του ταπεινώνει καὶ τὸ στήθος τοῦ χτυπᾶ...

θὰ'ρθω ἀπόψε νὰ τὸν βρῶ...καὶ τὴν πόρτα θὰ χτυπήσω,

καὶ αὐτός μόλις μου ανοίξει, μαζί του θα δειπνήσω."

Δ. Χατζής

Λείψανο Ἁγίας Ἁννας

Συγκλονιστικό γεγονός στά Ἱεροσόλυμα μία ἑβδομάδα μετά τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου

Συγκλονιστικό γεγονός στά Ἱεροσόλυμα μία ἑβδομάδα μετά τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου

Πρόπερσι,...αφού είχε γίνει η αγιοποίηση και αγιοκατάταξη

του Οσίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, γινόταν Θεία Λειτουργία

στο Φρικτό Γολγοθά, στο Πανίερο ναό της Αναστάσεως στα

Ιεροσόλυμα. Ησαν παρόντες προσκυνητές από την Ελλάδα.

Μέσα στο γκρουπ ήταν και μιά δαιμονισμένη

από Αττική, αλλά στεκόταν ήσυχη, προσευχόμενη.

Σοφά λόγια Ἁγίων Πατέρων

Σοφά λόγια Ἁγίων Πατέρω

Νομίζουμε ὅτι αὐτὴ ἡ ζωή, δὲν περνάει. Περνάει πάρα πολὺ γρήγορα καὶ σημασία ἔχει, ποῦ θὰ βρεθεῖς μετά...

Γέροντας Ἀμβρόσιος Λάζαρης

Σήμερα οἱ μεγάλοι θέλουν νὰ παίρνουν πολλὰ λεφτὰ μὲ λίγη δουλειὰ καὶ οἱ μικροὶ νὰ παίρνουν μεγάλους βαθμούς, χωρὶς διάβασμα. Καὶ ἂν εἶναι δυνατόν, χωρὶς νὰ φεύγουν ἀπὸ τὴν καφετέρια...
Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης
Ἡ πείρα εἶναι μεγάλο πράγμα, ἀλλὰ δὲν μαθαίνεται, παθαίνεται!

Γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Εἴτε πέντε χρόνια ζήσει κανείς, εἴτε ἑκατὸν πέντε δὲν ἔχει σημασία. Ἀξία ἔχει ἡ ὑγεία τῆς ψυχῆς. Χαρὰ σ' αὐτοὺς ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὴν περίπτωση τῆς ἀσθενείας μὲ μετάνοια καὶ εἴτε ζήσουν εἴτε ὄχι, θὰ εἶναι ἕτοιμοι. Ὁ Κύριος περιμένει. Περιμένει στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ τὴν κάθε ψυχή, ὅσο ἁμαρτωλὴ κι ἂν εἶναι. Περιμένει ν' ἀδειάσει στὸ ἐξομολογητήριο τὸ θολὸ νερὸ τῆς ψυχῆς της καὶ νὰ γεμίσει μὲ νερὸ καθαρό, ὥστε νὰ μὴν διψάσει στὴν Αἰώνια Ζωή.
Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης.

Μέσα στὸν γάμο πρέπει ὁ καθένας νὰ προσπαθεῖ μὲ φιλότιμο νὰ σηκώνει τὰ βάρη τοῦ ἄλλου πάνω του καὶ νὰ τὸν ξεκουράζει. Χαρά τους νὰ γίνεται, πὼς νὰ ἀναπαύει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον.
Ἅγιος Παΐσιος

Νὰ μὴν κατηγορεῖς κανέναν ἀπολύτως, νὰ μὴν κοροϊδεύεις, νὰ μὴν ὀργίζεσαι, νὰ μὴν...
περιφρονεῖς. Φυλάξου πολὺ νὰ μὴ λὲς ''ὁ τάδε ζεῖ ἐνάρετα ἢ ὁ δείνα ἄσωτα'', διότι αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ ''μή κρίνετε''. Ὅλους νὰ τοὺς βλέπεις μὲ τὸ ἴδιο μάτι, μὲ τὴν ἴδια διάθεση, μὲ τὴν ἴδια σκέψη, μὲ ἁπλὴ καρδιά, νὰ τοὺς δέχεσαι σὰν τὸν Χριστό.
Ἅγιος Νήφων


Ἄσε τὰ παλιά. Νὰ τὰ ξεχάσεις ὅλα! Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα!
Γέροντας Ἀμβρόσιος Λάζαρης


Ἡ Πνευματικὴ ζωὴ ἔχει χαρὲς μεγάλες. Πετᾶς, φεύγεις ἀπὸ τὸν κόσμον, δὲν λογαριάζεις τίποτε. Γίνεσθε παιδιὰ καὶ κατοικεῖ ὁ Θεὸς εἰς τὴν καρδιά σας.
Θὰ πάθετε ἀναισθησία, ὅπως λένε οἱ κοσμικοί, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἀνύψωσις Πνεύματος.
Γέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρὴς


Νὰ κάνετε ἐλεημοσύνες στοὺς γειτόνους καὶ σὲ ὅλους, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη. Ποῦ εἶναι ἡ Ἀγάπη, ὅταν δὲν κάνουμε ἐλεημοσύνη; ...
Γέροντας Ἀμβρόσιος Λάζαρης


- Ὑπάρχουν σήμερα Ἅγιοι μέσα στὸν κόσμο;
- Πάρα πολλοί. Ὁ Θεὸς τοὺς γνωρίζει. Ἂν δὲν ὑπῆρχαν, ὁ κόσμος μας θὰ εἶχε πάψει νὰ ζεῖ. Τὸ λέει καθαρὰ ὁ Ἅγιος Συμεών, ὁ Νέος Θεολόγος: ''Ὅταν λείψουν ἀπὸ τὸν κόσμο οἱ Ἅγιοι, θὰ ἐκλείψει κι ὁ κόσμος''...
Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ


Ἐκεῖ ποὺ ὁ Χριστὸς εἶναι ἀπῶν, ἐκεῖ περισσεύει τὸ ψεῦδος καὶ ἡ βία θριαμβεύει...
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς


Τί σημαίνει νὰ σηκώσεις τὸ σταυρό σου; Αὐτὸ θὰ πεῖ νὰ λαμβάνεις οἰκειοθελῶς ἀπὸ τὸ χέρι τῆς Θείας Πρόνοιας κάθε ἰαματικὴ πικρία, πού σοῦ προσφέρεται. Συμβαίνουν καταστροφὲς μεγάλες; Μεῖνε ὑποτασσόμενος στὴ βουλὴ τοῦ Θεοῦ καθὼς ὁ Νῶε. Σοῦ ζητεῖται αὐτοθυσία; Πρόσφερέ την μὲ τέτοια πίστη στὸ Θεὸ καθὼς καὶ ὁ Ἀβραὰμ ἤθελε νὰ προσφέρει ὡς θυσία τὸν υἱό του. Χάνεται ἡ περιουσία, πεθαίνουν αἰφνιδίως τὰ τέκνα σου καὶ σὲ ζώνει ἀρρώστια βαριά; Ὑπόφερε τὰ πάντα μὲ καρτερία καὶ μὴν ἀπομακρύνεις τὴν καρδιά σου ἀπὸ τὸ Θεό, καθὼς καὶ ὁ Ἰὼβ τὸ ἴδιο ἔκανε.
Ἅγιος Νικόλαος ΒελιμίροβιτςΜὲ παρρησία

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2015/11/blog-post_31.html

Ἡ Ταϊβανέζα Ὀρθόδοξη Ἱεραπόστολος Πελαγία Υu, πρὸς τοὺς Ἕλληνες: «Θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Ἑλληνίδα...»!

Ἐπιστολὴ ἀπὸ τὴν πρώτη Ταϊβανέζα Ἱεραπόστολο Πελαγία Υu
“…Ἕλληνες, νομίζετε ὅτι εἶστε φτωχοὶ μὲ τὴν κρίση ποὺ διέρχεστε ἀλλὰ δὲν ξέρετε πόσο πλούσιοι εἶστε…”.
Εἶμαι Κινέζα, γεννήθηκα στὴν Ταϊβᾶν καὶ τὸ χριστιανικό μου ὄνομα εἶναι Πελαγία. Ἤμουν προτεστάντισσα καὶ χρειάστηκαν πέντε χρόνια γιὰ νὰ γίνω Ὀρθόδοξη. Μοῦ ἀρέσει νὰ διαβάζω τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἔχω ὅλες τὶς ἐκδόσεις της στὰ κινεζικά...

«Χαῖρε πύλη Κυρίου ἡ ἀδιόδευτος·»

Θεοτοκίον Δογματικόν.


Ἦχος β΄.



Χαῖρε πύλη Κυρίου ἡ ἀδιόδευτος·
χαῖρε τεῖχος καί σκέπη τῶν προστρεχόντων εἰς σέ·
χαῖρε ἀχείμαστε λιμήν καί Ἀπειρόγαμε·
ἡ τεκοῦσα ἐν σαρκί τόν Ποιητήν σου καί Θεόν, πρεσβεύουσσα μή ἐλλείπῃς, ὑπερ τῶν ἀνυμνούντων, καί προσκυνούντων τόν τόκον σου.





***


«Χαῖρε ἅγιον ὄρος, καὶ θεοβάδιστον, χαῖρε ἔμψυχε βάτε, καὶ ἀκατάφλεκτε, χαῖρε ἡ μόνη πρὸς Θεὸν κόσμου γέφυρα, ἡ μετάγουσα θνητούς, πρὸς τὴν αἰώνιον ζωήν, χαῖρε ἀκήρατε Κόρη, ἡ ἀπειράνδρως τεκοῦσα, τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν».





Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.

Tovoion News Channel Π ΕΦΡΑΙΜ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Christian Truth

Christian Truth

This void which is created in man who seeks saving truth is filled by the Church. The Christian does not seek man-made truth; rational truth, an idea or some cosmic Mind, called God.

He seeks truth which transcends human limits and all of creation. Moreover, he seeks God who can enter into personal communion with him, into a communion of love, i.e. he seeks God who is a person.

Fr Peter Alban Heers: On Obedience

The ancient Church

How old is the orthodox faith?

How old is the orthodox faith? 

If you are a Lutheran, your religion was founded by Martin Luther, an ex-monk of the Catholic Church, in the year 1517.

If you belong to the Church of England, your religion was founded by King Henry VIII in the year 1534 because the Pope would not grant him a divorce with the right to re-marry.

If you are a Presbyterian, your religion was founded by John Knox in Scotland in the year 1560. 

π. Στεφάνος Αναγνωστόπουλος «Γ. Ιωσήφ ο Ησυχαστής»

Περί μετανοίας - Κλίμαξ του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου

ΛΟΓΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ

Περί μετανοίας 

(Διά την πραγματικήν και γνησίαν μετάνοια και διά τους αγίους καταδίκους και διά την Φυλακήν)

1. Ο Ιωάννης κάποτε, (την ημέρα της Αναστάσεως), έτρεξε πρίν από τον Πέτρο (στον τάφο του Κυρίου). Και εμείς ετοποθετήσαμε τον λόγο της υπακοής πρίν από τον λόγο της μετανοίας. Διότι ο Ιωάννης έγινε τύπος υπακοής, ενώ ο Πέτρος μετανοίας.

2. Μετάνοια σημαίνει ανανέωσις του βαπτίσματος. Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεόν για νέα ζωή. Μετανοών σημαίνει αγοραστής της ταπεινώσεως. Μετάνοια σημαίνει μόνιμος αποκλεισμός κάθε σωματικής παρηγορίας. Μετάνοια σημαίνει σκέψις αυτοκατακρίσεως, αμεριμνησία για όλα τα άλλα και μέριμνα για την σωτηρία του εαυτού μας. Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα της ελπίδος και αποκήρυξις της απελπισίας. Μετανοών σημαίνει κατάδικος απηλλαγμένος από αισχύνη.

Έρχεται ο Αντίχριστος; Πώς να ετοιμαστούμε - γέρων Νίκων

40 Days To Live Part 1: Living in the Moment

Αγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης (Βίος, θαύματα, διδαχή)

Ὅσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης († 2 Δεκεμβρίου 1991)

Αγιορείτης Άγιος

Εκοιμήθη 2 Δεκεμβρίου 1991

Ο Όσιος Πορφύριος γεννήθηκε το 1906 στον Άγιο Ιωάννη Καρυστίας Ευβοίας και βαπτίσθηκε Ευάγγελος. Στο σχολείο φοίτησε μόνον δύο χρόνια. Η ασθένεια του δασκάλου και η φτώχεια της οικογένειάς του τον έσπρωξαν να εργασθεί βόσκοντας τα λίγα ζώα της. Λίγο αργότερα, περίπου εννέα χρονών παιδάκι, εργάστηκε στο ανθρακωρυχείο της περιοχής και μετά σ΄ ένα παντοπωλείο γνωστού της οικογένειας, στον Πειραιά. Ο πατέρας του είχε πάει να δουλέψει στη διόρυγα του Παναμά, για να συντηρήσει την οικογένειά του.

02. ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ - Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ΑΓΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ

Φ Ι Λ Ο Κ Α Λ Ι Α Τ Ω Ν Ι Ε Ρ Ω Ν Ν Η Π Τ Ι Κ Ω Ν ΤΟΜΟΣΑ'

ΑΓΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ

Σύντομη βιογραφία

Ο όσιος πατέρας μας Ησαΐας ο Αναχωρητής έζησε γύρω στο 370 μ.Χ. Ήταν σύγχρονος τον αββά Μακαρίου τον Μεγάλου. Μελετώντας νύχτα και ημέρα τις θειες Γραφές, άντλησε από τις σωτήριες πηγές τους πλούσιο το νερό της πνευματικής σοφίας και έγραψε πολλούς και πάρα πολύ καλούς λόγους πάνω σε διάφορα ψυχωφελή θέματα, ώστε ν' αποτελούν ολόκληρο βιβλίο. Από αυτούς παραθέτομε εδώ αυτόν τον μικρό λόγο, για χάρη εκείνων που επιθυμούν να προσέχουν και να φυλάγουν το νου τους. Ο λόγος αυτός διδάσκει με συντομία πως να αποκρούομε τις προσβολές των πονηρών λογισμών για να μη μας κατηγορεί η συνείδηση, πως να μελετούμε τα Θεία και πως να διατηρούμε καθαρά τα τρία μέρη της ψυχής με κάθε αταραξία και επιτηδειότητα.

Before the Nativity

 (Mat. 1: 1-25)

 The biggest evil and the biggest of all goods

It so happens that even a lot of christians have not realised that all tribulations, all evil are due to sin, due to the badness within us. It is not the others to blame. And if Christ doesn’t save you, you are not saved; there is no other way to salvation.

Silence should be kept secretly and in your heart

“Silence should be kept secretly and in your heart. Make sure that is not obvious to others that you maintain silence. As soon as you have said two or three words, continue immediately inside of you to send prayers for everybody to the Lord. Embrace secretly in your heart, with love, the entire world. All the Church … Make holy your silence by praying so is not sterile and barren.”

(Saint Porphyrius Kafsokalyvitis, Anthology of Advices, p. 281)

http://www.orthodoxpath.org/spiritual-life/silence-should-be-kept-secretly-and-in-your-heart/

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΪΣΙΟ - ΜΗΤΡΟΠ. ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Ὑπερηφάνεια

«ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»
Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ



Θυμήσου ὅτι ἀπό μόνη τήν ὑπερηφάνεια ἕνας ἂγγελος ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό. Καί ἀπόἄγγελος ἒγινε διάβολος.
Μήν εἶσαι κι ἐσύ ὑπερήφανος καί ὑψηλόφρων, γιά νά μή γίνῃς ὅμοιος μέ τούς δαίμονες.Νά εἶσαι ταπεινός καί πρᾶος, καί θά γίνῃς ὅμοιος μέ τούς ἀγγέλους. Τότε θά εὐλογηθεῖς ἀπότόν Κύριο: «Ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ΄ ἤ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντά μου τούς λόγους;» (Ήσ. 66. 2).
Δέν ὑπάρχει τίποτε πιό βδελυκτό στόν Θεό, ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους, ἀπό τήνὑπερηφάνεια καί τήν οἴησι. Καί δέν ὑπάρχει τίποτε πιό προσφιλές καί εὐχάριστο ἀπό τήνπραότητα καί τήν ταπεινοφροσύνη.

Θά 'χεις ἀνάλογη τύχη

Ο θάνατος είναι ένας φωτογραφικός φακός και ανάλογα με την κατάσταση στην οποία θα σε αποθανατίσει, θα έχεις και την ανάλογη τύχη μεταθανάτια. Αν σε βρει ο θάνατος σε μετάνοια, θα σωθείς και εάν σε βρει σε αμετανοησία, θα κολαστείς. Γι’ αυτό και πρέπει πάντα να βρισκόμαστε σε μετάνοια και προετοιμασμένοι, γιατί δεν ξέρουμε ποια θα είναι η τελευταία μέρα της ζωής μας.

Δημήτριος Παναγόπουλος, ιεροκήρυκας

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/thachis-analogi-tichi/

http://hristospanagia3.blogspot.de/2015/11/blog-post_345.html

Ἐνήστευε, ὅμως τὸν ἔτρεφαν οἱ ἔπαινοι τῶν ἀνθρώπων. Γέροντας Πορφύριος

Σὲ μιὰ κωμόπολη ζοῦσε κάποιος ποὺ τόσο πολὺ νήστευε, ὥστε ὅλοι νὰ τὸν διαφημίζουν σὰν μεγάλο νηστευτή. Ἡ φήμη του ἔφθασε καὶ στὸν ἀββὰ Ζήνωνα. Τότε ὁ ἀββὰς τὸν κάλεσε κοντά του. Ἐκεῖνος ἦρθε. Χαιρετήθηκαν καὶ κάθισαν. Ὁ ἀββὰς ἄρχισε τὸ ἐργόχειρό του καὶ ἡ ὥρα περνοῦσε σὲ ἀπόλυτη σιωπή. Ὁ νηστευτής, μὴ μπορώντας νὰ μιλήσει, ἄρχισε νὰ στενοχωρεῖται καὶ ν’ ἀδημονεῖ. Στὸ τέλος δὲν ἄντεξε καὶ εἶπε:

Ὑπάρχει ἡ τύχη;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΤΥΧΟΙ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ;

- Πρέπει να πιστεύουμε στην τύχη; Υπάρχουν άτυχοι και τυχεροί;
Για τον Χριστιανισμό και την Ορθόδοξη Εκκλησία μας τύχη δεν υπάρχει. Πουθενά στην Άγ. Γραφή και ολόκληρη την Αγιοπατερική Γραμματεία δεν διδάσκεται η πίστη στην τύχη. Η λέξις τύχη δεν εκφράζει τίποτε άλλο παρά την άγνοιά μας ως προς τις αιτίες των φαινομένων ή των γεγονότων της ζωής. Δεν υπάρχει καμιά θεά ή καμιά τυφλή δύναμη που να λέγεται τύχη. Ό,τι φαίνεται σε μας τυχαίο και συμπτωματικό πηγάζει πάντοτε από μια βαθύτερη αιτία.

Η ζωή μετά την ζωή - γέρων Νίκων

Σὲ ποιὸν νὰ δίνουμε ἐλεημοσύνη καὶ μὲ ποιὸ τρόπο;

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς λέει: «Παντὶ τῷ αἰτοῦντι σοι δίδου». Αὐτὸ σημαίνει πὼς πρέπει νὰ εὐεργετοῦμε καὶ νὰ ἐλεοῦμε ὅλους, χωρὶς νὰ διακρίνουμε τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν κατάστασή τους, τὸ κοινωνικὸ παρελθόν τους ἢ τὴ θρησκεία τους. Πρέπει νὰ δίνουμε τὴν ἐλεημοσύνη μας στὸν καθένα ποὺ τὴν ἔχει πραγματικὰ ἀνάγκη.

π. Νίκων - Η προσευχή

Sleepiness and prayer

Sometimes it is so difficult to remain awake and alert during our morning or evening prayers. Is it because we are tired from work or school or is there another dimension to the problem? St Cassian may have an interesting insight to our common problem. Abba Cassian (360-435), better known in the West as St. John Cassian who wrote “Institutes” and “Conferences,” two of the best-known classics of monastic writing, joined a monastery in Bethlehem as a young man and later left it with a fellow monk, Germanos, to travel abroad to Egypt and Syria to study monasticism.

Η πραγματική εικόνα του εαυτού μας - π.Αθανάσιος Λεμεσού

Avoid the causes

“Avoid the causes, what triggers sin. For example, if you have diabetes and you are supposed not to eat sweets, how can you stop them if all the time you are inside or around stores that sell sweets and pastries?

(Source: Dion. Tatsis, Outdoor Archontariki, Recorded teachings of St. Paisiou, Konitsa Feb. ’94, 32)

Translated by Dr. Nick Stergiou

Αγία Αικατερίνη η Μεγαλομάρτυς 25/11

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

“ΜΑΧΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ”: Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη έζησε επί εποχής Μαξιμίνου,άρχοντα της Αιγύπτου, και ήταν κόρη του αριστοκράτη Κώνστα. Έτυχε μεγάλης μόρφωσης και ήταν κάτοχος της ελληνικής φιλολογίας.
Σπούδασε φιλοσοφία, ρητορική και πολλές ξένες γλώσσες της εποχής της. Νεαρή ακόμη ελκύστηκε από την χριστιανική διδασκαλία την οποία μελέτησε και αφού ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό, εργάσθηκε δραστήρια για την διάδοσή του, επιτυγχάνοντας πολλά χάριν της ρητορικής της δεινότητας και των πολλών γνώσεών της. Την Αικατερίνη, όμως, εκτός της σοφίας και των αρετών της, την διέκρινε και το σπάνιο κάλλος της μορφής της.

π. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ - Η ΚΑΤ' ΟΙΚΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Οσίου Εφραίμ του Σύρου: Περί Ορθού Βίου

Α Σ Κ Η Τ Ι Κ Α

Οσίου Εφραίμ του Σύρου

ΠΕΡΙ  ΟΡΘΟΥ  ΒΙΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΑ   ΕΝΝΕΝΗΝΤΑ

Ευλόγησον Πάτερ.

α. Ορέγεσαι ορθόν βίον; Επιμελού την ταπεινοφροσύνην, διότι χωρίς αυτής ορθός βίος δεν δύναται να υπάρξη.

β. Οδοιπόρος ανήρ όστις απώλεσε την αρχήν της οδού, εν τη αλλοδοπή χώρα ο τοιούτος πλανάται˙ και ο απομακρύνας εαυτόν εκ της οδού των τα­πεινών, δεν θέλει στήσει την σκηνήν αυτού εις τας κατοικίας των οσίων.

γ. Εργάζου εν ταπεινοφροσύνη πάν­τα τα έργα σου, εν ονόματι του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού˙ και τοιουτο­τρόπως θέλει υψωθή ο καρπός σου εις τον ουρανόν˙ διότι η υπερηφάνεια ομοιά­ζει με υψηλόν δένδρον σεσηπός, το οποίον πανταχόθεν έχει τους κλάδους εύθραυστους˙ και όστις αναβή ταχέως κατακρημνίζεται εκ του ύψους.

δ. Αρχή της εγκαταλείψεως του αν­θρώπου είναι το ν' απομακρύνηται από της ταπεινοφροσύνης· και ο εγκαταλει­φθείς υπό του Θεού θέλει πνίγη ως ο Σαούλ, υπό πονηρού πνεύματος.

ε. Πνιγμόν φοβερόν νόμιζε την συμπλοκήν των αμαρτιών, και το να αναβαίνη εκ της πλημμύρας αυτών έως της ώρας του θανάτου.

ς. Εάν κατανοήσης ακριβώς, θέλεις εύρει τας παγίδας του εχθρού κεχρισμένας δια μέλιτος και γλυκύτητος, και εάν τις θέλη να γευθή το μέλι, υπό παγίδος θέλει συλληφθή.

ζ. Μη επιθυμής το τοιούτον μέλι, και δεν θέλεις συλληφθή υπό παγίδος˙ διότι η γλυκύτης αυτού επί τέλους γεμί­ζει από χολήν και πικρίαν τους επιθυμούντας αυτό.

η. Αγάπα ταπεινοφροσύνην, και υπό παγίδος διαβολικής δεν θέλεις συλλη­φθή ποτέ˙ διότι θέλεις γίνει ανώτερος των παγίδων του Έχθρου˙ διότι ανα­κουφίζεσαι πάντοτε από το οξύτατον πτερόν της ταπεινοφροσύνης.

θ. Εάν ίδης τινά νεανιευόμενον, ωραίον την όψιν, και λαμπρόν κατά το φόρεμα, παρακολουθούμενον υπό πλή­θους ανθρώπων, μη ζηλότυπης, μηδέ θορύβου άλλ' έχε εις τον νουν σου, ότι μετ' ολίγον θέλεις ιδή αυτόν σβεννύμενον διότι εξήνθησαν και διέλαμψαν οι πολιτευθέντες κατά το θέλημα του Θεού.

ι. Οι φρόνιμοι και ευαρεστήσαντες εις τον Κύριον, δεν προσείχον εις τας λαμπρότητας του βίου˙ γινώσκοντες κα­λώς, ότι ως άνθος χόρτου ταχέως θέλουσι ξηρανθή˙ ημείς δε οι αμελείς, εάν ίδωμεν πολυσαρκίαν ανθρώπου, ερυ­θρού˙ κατά τας παρειάς, τον άνθρωπον τούτον μακαρίζομεν, αν και ήναι ασε­βέστατος˙ μακράν ημών ρίψαντες τον επίπονον βίον, δεν γινώσκομεν οποίον αξίωμα έχει ο βίος των ασκητών τού­του χάριν η σωφροσύνη εμισήθη παρ' ημών, και η αγιοσύνη εβδελύχθη.

ια. Ας μη προσέχωμεν αδελφοί εις παιδικά παιγνίδια, άλλ' ας αναλάβωμεν πάντοτε τέλειον βίον, ίνα μη στερηθώμεν της χαράς των ασκητών, και παραδοθώμεν εις αιωνίαν κόλασιν.

ιβ. Μακάριος ο λιπανθείς δια των α­γαθών ελπίδων, και λαμπρυνθείς εις αγα­θούς συλλογισμούς˙ διότι η δόξα τούτου είναι μεγάλη και αθάνατος.

ιγ. Ας επιδιώξωμεν την ησυχίαν ώστε θεωρούντες τα αμαρτήματα ημών, να ταπεινωθώμεν πάντοτε, και ουχί να θρέψωμεν τον λογισμόν δι' οιήσεως ή πονηρίας, καθώς τα ιοβόλα ζώα.

ιδ. Ας αγαπήσωμεν την ησυχίαν, δια ν' αποκτήσωμεν καθαράν καρδίαν, και φυλαχθή άσπιλος ο ναός, τον οποίον ενεπιστεύθησαν εις ημάς, από της φθο­ράς των αμαρτιών.

ιε. Καλή είναι η προσευχή μετά στε­ναγμών και δακρύων, ταύτα όμως να χύνωνται ησύχως˙ το δε να κράζωμεν δια ν' ακουώμεθα είναι σημείον ανθρωπαρεσκείας· ο δε εν γνώσει και πίστει προσευχόμενος, τον Κύριον ενώπιον αυ­τού βλέπει, καθότι εν αυτώ ζώμεν, και κινούμεθα και εσμέν.

ιστ. Εάν επωρώθη η καρδία σου, κλαίε ενώπιον του Θεού, δια να επιστάζη εις σε φωτισμόν γνώσεως, και μη σκόπτε τους μετά θερμότητος καρδίας βοώντας προς τον ουρανόν.

ιζ. Όστις σκώπτει τους φιλόπονους, κατέστησεν εαυτόν δούλον εις τον Δό­λιον, εκτελών τα μυσαρά θελήματα εκεί­νου˙ ο τοιούτος δεν θέλει εύρει χαράν την ητοιμασμένην εις τους δούλους του Κυρίου.

ιη. Συ δε ασκητά εν γνώσει εκτελεί τα έργα σου πάντοτε, και ας μη δώσωμεν αφορμήν εις τους ζητούντας αφορμήν.

ιθ. Ουαί εις τον ανελεήμονα, και ουαί εις τον δόλιον, και ουαί εις τον τρυφηλόν διότι θέλει συναντήσει αυτόν ο πικρός άδης˙ διότι υπόδουλον καθι­στά εαυτόν χάριν γαστριμαργίας, και τον Θεόν καταφρονεί, ίνα αρχήν και εξουσίαν ευρη εν τω ματαίω τούτω βίω. Ήλθεν εξαίφνης ο θάνατος, εξήρανε τον λαιμόν, όστις τα λαμπρά φαγητά εδέχετο συχνά˙ κατήργησε την εξουσίαν, δια της οποίας περιεφρόνει τον ποιήσαντα αυτόν ερρίφθη λοιπόν εις την γην, ως κοπρία, του αθλίου το σώμα, και η ψυχή πορεύεται εις τον ίδιον αυ­τής τόπον.

κ. Τα τερπνά του βίου θεωρών, πρό­σεχε μη ελκυσθής˙ διότι εις αυτά είναι κεκρυμμένη η παγίς του θανάτου. Διότι ο αλιεύς δεν ρίπτει γυμνόν το άγκιστρον.

κα. Την επιθυμίαν ο Εχθρός, ως δό­λωμα εν αγκίστρω μεταχειρίζεται, ίνα ολόκληρον την ψυχήν επισύρη εις σεαυτόν υπόδουλον ο Μιαρός.

κβ. Η πρώτη συλληφθείσα ψυχή, είναι παγίς εις άλλας προς το θέλημα εκείνου, εγγκλυκαίνουσα τας αδοκιμάστους ψυχάς εις την πικρίαν του Δρά­κοντος. Διότι και η πέρδιξ συλληφθείσα θέλει γίνει ως δόλωμα εις τας μη συλληφθείσας υπό των βρόχων διότι ο κυ­νηγός στήνει τους βρόχους ολόγυρα αυ­τής, και θηρεύει τας καλώς πετώσας.

κγ. Κοπίαζε εις την αρετήν, και μη βαρύνεσαι εις τους κόπους διότι χωρίς κόπων η αρετή δεν γνωρίζεται.

κδ. Εις τους κόπους έχε άνω το όμ­μα της ψυχής, και θεωρών την χαράν εκείνην δεν θέλεις παραιτήσει τους κό­πους.

κε. Κοπιάζων κοπίαζε μετά κόπου, δια ν' αποφυγής των ματαίων κόπων τους κόπους· διότι οι κόποι των δικαίων καρπούς ζωής βλαστάνουσιν οι δε των αμαρτωλών είσι πλήρεις αγχόνης.

κς. Κατά το θέλημα του Θεού υπόμεινον τας θλίψεις του παρόντος βίου, και δεν θέλει ματαιωθή η ελπίς σου προς τους αγίους διότι ο ζυγός του Εχθρού, έχει εν εαυτώ την λύπην, ήτις γεννά τον θάνατον.

κζ. Οι ζώντες μάτοιον βίον, τους εν γνώσει κοπιάζοντας θέλουσι να υποσκελίσωσιν, ίνα μη έχωσι πλησίον τον έλεγχον η δε κατάπτωσις εκείνων αναδει­κνύει εστεφανωμένους τους αθλητάς της ευσεβείας.

κη. Γένου ταπεινόφρων, δια να μη ζημιωθής κανέν εκ των όσων καλώς ειργάσθης εάν δε αποβάλης την ταπεινοφροσύνην, μετά των ματαιοπόνων θέ­λεις καταταχθή.

κθ. Θέλεις να χειραγωγής ψυχήν, α­σφάλιζε σεαυτόν πάντοτε ως συνετός, ίνα μη καταποντισθής υπό ηδονικών λογισμών, και το ναυάγιον γίνη εντός του λιμένος.

λ. Εάν θέλης να ήσαι λιμήν ασφα­λής, στερέωσον τα σίδηρα και τας άγκυ­ρας, δια να μη σαλευθώσιν ευκόλως υπό του λαίλαπος των ηδονών, και γίνης ναυάγιον αντί λιμένος.

λα. Μη έμπλεκε άγκυραν μετά αγκύ­ρας, εάν απέμεινεν ελαφρόν τι εν σοι δια να μη παρασυρθής υπό των παθών ευ­κόλως˙ διότι όστις θέλει να ανασύρη τον πεσόντα εις τον λάκκον, οφείλει να έχη ανδρείον λογισμόν, δια να μη παρασυρθή υπό της αγκύρας εκείνου εις τον αυ­τόν βόθρον διότι οι εμπαθείς λόγοι ό­ταν εύρωσι τόπον, ως άγκιστρον έλκουσι την ψυχήν.

λβ. Φεύγε πάντοτε τας επιβλαβείς συνομιλίας, και θέλει είσθαι πάντοτε η ψυχή σου εν ησυχία μεγάλη.

λγ. Βλαβερός γίνεται ο μοναχός, όταν δεν πράττη εν συνέσει πνευματική πάν­τα τα έργα αυτού διότι ο Υιός και Λό­γος θέλει να ώμεν πάντες ακέραιοι και σοφοί.

λδ. Εάν δεν εθερμάνθης πολύ υπό του Αγίου Πνεύματος, μη θέλης ν' α­κούσης ξένους λογισμούς διότι θέλεις εύρει εν αυτοίς διττόν πόλεμον πρώτον μεν δια της ενθυμήσεως των ακουσθέντων μολύνεις την ψυχήν σου δεύτερον δε θέλεις γίνει εχθρός εις τον εξομολογούμενον, όταν γενναίως δεν αποδιώξη μετά πάθη δια της σταυροφόρου δυνά­μεως, αλλά περιπέση και πάλιν εις αυτά εξ αμελείας. Εκείνος δε ο πνευματικός, εάν ήναι συνετός, προσποιείται ότι ελησμόνησε τα αμαρτήματα του εξομολογηθέντος.

λε. Καθώς όταν τις έχη περιστεράν εις τον οίκον, και εύρου σα εκείνη θηρίδα ανεωγμένην ήθελεν εκπετάξει εκτός της οικίας, ουχί μετά ράβδου ή λίθου κράζει αυτήν να επανέλθη, αλλά ρίπτων σίτον, μετά φρονήσεως ζητεί να συλλα­βή αυτήν. Ούτω λοιπόν και όστις θέλει να καθαρίση τον ρύπον των λογισμών, έχει ανάγκην πολλής συνέσεως και εμ­πειρίας.

λς. Εάν αναγινώσκης, μη επιδίωκε μόνον το ρητορικόν και γοργόν, μηδέ περί τούτου μόνον να φροντίζης δια να μη πληγώση την καρδίαν σου ο δαίμων της αυταρέσκειας· αλλά κιχρείζου εκ των όσων ανέγνωσας τά ιάματα της ψυ­χής, καθώς η φρόνιμη μέλισσα επισυνάγει εκ των ανθέων το μέλι.

λζ. Καθώς κενόδοξος ανήρ, ενώ εί­ναι πένης, ονομάζει εαυτόν βασιλέα· ού­τω και μοναχός τρώγων κρυφίως, και εις την τράπεζαν των αδελφών υποκρινόμενος ολιγοφαγίαν και εγκράτειαν, δεν είναι ασκητής· ο τοιούτος υφαίνει ιστόν αράχνης˙ διότι δεν βαδίζει την οδόν των αγίων, αλλά την των ανθρωπαρέσκων.

λη. Εάν απηρνήθης τον κόσμον, επιμελού το έργον σου, δια να επιτυχής τον ζητούμενοι μαργαρίτην διότι τινές απαρνηθέντες τον κόσμον, ανεχώρησαν εκ του βίου, άλλοι μεν και εκστρατείαν αφήσαντες, άλλοι δε και πλούτον διαμοιράσαντες· τελευταίον όμως υπό του ιδίου θελήματος παρασυρθέντες, κατέπεσον διότι ουδέν πράγμα είναι ταλαιπωρότερον, από το να κυριεύηται τις υπό του ιδίου θελήματος, και να μη πολιτεύηται κατά το θέλημα του Θεού˙ διότι ούτοι μεν υπεκρίθησαν, Οτι απεμακρύνθησαν εκ της καθολικής πύλης των πραγμάτων του βίου, δια του πα­ραθύρου όμως ευρίσκονται εις τα ενδό­τερα.

λθ. Τα αυτά πάσχουσιν οι τοιούτοι με τους υιούς Ισραήλ, οίτινες αφού εξήλθον της σιδηράς καμίνου, και διε­σώθησαν της Ερυθράς θαλάσσης, και έλαβον τόσας χάριτας, έπειτα παρασυρ­θέντες υπό του ιδίου θελήματος εναυάγησαν εις την ξηράν και εκ τοσούτου πλήθους των ηριθμησμένων, δύο εσώθησαν, οι φυλάξαντες οσίως τον λόγον του Κυρίου, και τον Ύψιστον μη πικράναντες.

μ. Οι απαρνηθέντες τον κόσμον, ου­δέν κοινόν έχουσι μετά του κόσμου˙ ού­τοι και εις εξουσίαν αν τεθώσιν, ως μη άρχοντες είσιν˙ εάν δε εκβληθώσι της α­ξίας, οι αυτοί είσι κατά τον λογισμόν. Οι δε απομακρυθέντες του ευσεβούς λογισμού προς μεν τας γλυκύτητας του κόσμου ευ­ρίσκονται έτοιμοι, και ο αγών αυτόν δεν είναι πλέον περί αρετής˙ αλλά τον ζυγόν απόρριψαντες επιμελεστέρως οικοδόμουσιν όσα προ πολλού καλώς κατέστρεψαν καθώς παρθένος σεμνότατη και πεφυλαγμένη εις θάλαμον, η οποία διέφθει­ρε τας αισθήσεις αυτής, και αποβάλουσα την αιδώ αναισχύντως, πράττει τα ασυγ­χώρητα, και μήτε Θεόν φοβείται, μήτε ανθρώπους εντρέπεται˙ αλλά δεν θέλει διαφύγει τας χείρας του Θεού διότι η ημέρα θέλει φανερώσει το έργον εκά­στου, διότι θέλει δοκιμασθή εις το πυρ.

μα. Μακάριος ο δι έργου κηρύσσων την αρετήν διότι το να λέγη τις τα της αρετής, και να πράττη τα εναντία, δεν σώζεται˙ καθώς και ο διαλεγόμενος περί σωφροσύνης, και πράττων τα αισχρά, δεν θέλει επιτύχει το βραβείον.

μβ. Μη ταράττησαι όταν βλέπης τους φιλήδονους πράττοντας αφόβως τας α­σωτίας· διότι το άνθος αυτών είναι γεμάτον από δυσωδίαν το δε άνθος των φιλαρέτων διαλάμπον εις το φως, είναι πεπληρωμένον ευωδίας. Επίμενε λοιπόν εις την αρετήν, ίνα θαυμασθής και παρ αυτών των σαρκικών, και φιλήδονων ανθρώπων διότι αν και προφανώς δεν θέλουσι να ποιώσι τούτο, άλλ' εντός ε­αυτών μακαρίζουσι τους εργάτας των αρετών.

μγ. Όταν ίδης σώματα, τα οποία λάμπουσι δια της επιμελείας προς αισχρόν έρωτα, μη θαυμάζης δια ταύτα, μηδέ ας σε εξαπατά του δέρματος το χρώμα, όπερ μετ' ολίγον εις κόνιν θέλει μεταβληθή, αλλά ψάλλε μετά στεναγ­μού έν σεαυτώ, λέγων «Μνήσθητι, Κύ­ριε, ότι χους εσμέν άνθρωπος, ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού, ωσεί άνθος του αγρού, ούτως εξανθήσεί ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ και ούχ υπάρξει, και ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτού το δε έλεος του Κυρίου από του αιώνος και έως του αιώνος επί τους φοβούμε­νους αυτόν»· και τοιουτοτρόπως δια της χάριτος του Θεού, δεν θέλεις αιχμαλωτισθή υπό του Πονηρού.

μδ. Παρακαλεί τον Κύριον μετά πό­νου, όπως σοι χαρίση πνεύμα τελείας σωφροσύνης, ίνα και εις τας νυκτερινός φαντασίας διαφυγής τας επιβουλάς του Πονηρού, ως όταν τις διώκηται υπό θηρίου ή υπό πυρός, και πηδά από δώ­ματος εις δώμα, δια να φλογισθή υπό του πυρός.

με. Καθώς δεν είναι δυνατόν άνευ κόπου ν' αγοράση τις γράμματα ή τεχνην δια χρημάτων, ούτω δεν είναι δυ­νατόν να γίνη τις μοναχός άνευ επιμε­λείας και μεγάλης υπομονής.

μστ. Καθώς έχεις την κεφαλήν προτιμοτέραν παρά πάντα τα λοιπά μέλη του σώματος σου, και είτε λίθος κατέλθη επάνω σου, είτε ρόπαλον, είτε ξίφος, τα λοιπά μέλη του σώματος προτείνεις, θέλων να προφύλαξης την κεφαλήν από την πληγήν, διότι γινώσκεις, ότι εκτός αυτής δεν είναι δυνατόν να ζήση τις· τοιουτοτρόπως ας ήναι προτιμότερα πάντων η πίστις της αγίας και ομοου­σίου Τριάδος, διότι χωρίς αυτής να ζη τις την πραγματικήν ζωήν, είναι των αδυνάτων.

μζ. Εν όλη καρδία σου έλπιζε εις τον Κύριον, και θέλεις διαφύγει επιβουλάς κακούργων διότι δεν θέλει παρα­βλέψει ο Κύριος τους δουλεύοντας αυτόν.

μη. Επεθύμει η Αιγύπτια ν' απατήση τον φιλόθεον Ιωσήφ, και δια της βίας έσυρεν αυτόν προς τον διεστραμμένον σκοπόν ο δε νέος εδρόσιζε την ιδίαν ψυχήν δια της μνήμης του Παντοκράτορος, διό να μη καταφλεχθή υπό πυρός άνεμου· προεφύλαττε δε τας αι­σθήσεις, δια να μη δώση χώραν εις αλ­λότριους συλλογισμούς, και γίνη αιχμά­λωτος υπό ασέμνου γυναικός· διότι εθεώρει πάντοτε αυτήν, ως παγίδα θανά­του˙ και υπομείνας τον πειρασμόν, έλαβε τον στέφανον, και έγεινε βασιλεύς της Αιγύπτου.

μθ. Εφαντάσθησαν οι παράνομοι της Βαβυλώνος να εξεγερθώσι κατά ψυ­χής οσίας, δια να μιάνωσιν αυτήν αισχρώς αυτή δε έχουσα βοηθόν τον Θεόν τον Ύψιστον, τούτους κατέβαλεν ευ­κόλως˙ συστήσαντες δε συνέδριον οι πα­ράνομοι κατά της μακάριας, δια να την βλάψωσι, καθώς αυτοί ενόμιζον, δεν εγνώρισαν οι ανόητοι, ότι εν αυτώ έμελλον να δεχθώσιν απόφασιν θανάτου˙ διότι δεν θέλει εμπαιχθή ο ακοίμητος Οφθαλμός.

ν. Εν τη στενή και τεθλιμμένη οδώ ας βαδίσωμεν αδελφοί, ίνα γενόμενοι τίμιοι, φρουρόν εχομεν τον Θεόν.

να. Οι μαργαρίται πάντοτε φυλάττονται εις τα ενδότερα δωμάτια˙ τα δε άχρηστα σκεύη ρίπτονται εις τας πλα­τείας, ως κοπρία.

νβ. Εάν τις σε υβρίζη, και σοι είπη όσα κακά έπραξας, σεαυτόν μάλλον μέμφου, και ούχι εκείνον˙ διότι συ κατήσχυνας σεαυτόν δια των έργων, τα οποία δεν ηνέχθης ν' ακούσης δια του λόγου μόνον μη ζητής να σιωπήση ο άλλος δια της απειλής του θυμού˙ αλλά σεαυτόν διόρθωσον ίνα μη πράττης τα κακά˙ διότι η δυσωδία του έργου σε εφανέρωσε, διότι υπάρχεις επίβουλος της ψυχής σου.

νγ. Διάζευξον σεαυτόν από των αθεμίτων πράξεων δια της μετανοίας, και υβριστού κατηγορία ας μη σε φοβίση.

νδ. Ανθίστασε κατά της αμαρτίας, ω της ζωής εργάτα, και μη φοβού την παρουσίαν του πειρασμού˙ διότι δεν θέ­λει βλάψει η δοκιμή τον γενναίον αθλητήν.

νε. Πρέπει λοιπόν ημείς δια του θείου πυρός, ν' αντιστεκόμεθα εις το πυρ της αμαρτίας˙ καθώς η πλίνθος ενώ είναι ωμή, είναι αδύνατος και εύθρυπτος, όταν δε τεθή εις το πυρ και ψηθή, γίνεται πρόσκομμα του πυρός, και φραγμός του ύδατος˙ και καθώς εις πήλινον αγγείον είναι το ύδωρ, ούτω και η κάμινος κρατεί έσωθέν της την εξαφθείσαν φλόγα˙ αυτή δε η κάμινος εκ πλίν­θων είναι κτισμένη.

νστ. Γενού και συ στιβαρός εις τους πειρασμούς, και εις τας θλίψεις, και ενάντιου εις εκκαιούσας ηδονάς, ίνα μη διαλυθής ως η ωμή πλίνθος υπό στα­γόνων βροχής.

νζ. Μη νόμιζε αγαθόν, ό,τι συ ποιείς ως καλόν, αλλά το μαρτυρούμενον υπό ανδρών ευσεβών.

νη. Άκουε την φωνήν του Κυρίου, ίνα σε βοηθήση και τας χείρας του επιβάλη εις τους θλίβοντας σε, και τους εχθρούς σου ταπείνωση˙ δια να μη ακού­σης ως παρήκοος. «Εξαπέστειλεν αυ­τούς κατά τας επιθυμίας των καρδιών αυτών, και θέλοισι πορευθή εις τας ιδίας αυτών βουλάς.

νθ. Αγωνίζου να μη δουλεύης εις το ίδιόν σου θέλημα˙ άλλ υπήκοος γε­νού εις τους φοβούμενους τον Κύριον˙ και δια του ελέους του Θεού, θέλουσι συντρίψει την κεφαλήν του Δράκοντος. Ενόσω δε υποτάσσεσαι ευκόλως εις τα ίδια σου θελήματα, γίνωσκε, ότι μακράν απέχεις της τελειότητος, και όσον απέ­χεις της τελειότητος, τοσούτον ανάγκην έχεις παιδείας και διδασκαλίας.

ξ. Υπόμεινον την θλίψιν εν Κυρίω, δια να σε περιλάβη χαρά˙ υπόμεινον τον κόπον δια να εύρης τον πλούσιον μισθόν.

ξα. Όστις φεύγει τον πόλεμον, ουδέ λάφυρα θέλει κρατήσει˙ και όστις φεύ­γει παιδείαν, δεν θέλει λάβει κληρονομίαν μετά των φρονίμων.

ξβ. Ανάβα εις ύψος και θέλεις Ιδεί τα γήινα πάντα ταπεινά και ευτελή˙ αφού δε καταβής εκ του ύψους, οικίσκον ασβεστωμένον θέλεις θαυμάσει.

ξγ. Ανάβα εις την γνώσιν, ω εργάτα της ευσέβειας, και ως όχημα θέλει σε βαστάξει, και εκ πολλών προσκομμάτων θέλει σε διαφυλάξει˙ διότι δεν θέλει αφήσει τον αγαπητόν αυτής να λέγη ή να πράττη προς καταστροφήν των ακουόντων.

ξδ. Οσμή γνώσεως εις άνδρα είναι το να αιτιάται εαυτόν πάντοτε˙ και ενώ αιτιάται εαυτόν, να μη κατακρίνη τον έτερον δια τα αυτά εγκλήματα.

ξε. Δια τούτο λοιπόν είναι αγνώμων ο ονειδίζων τον σύνδουλόν του˙ τον περιπεσόντα εις πειρασμόν μη κατακρίνης γελών, αλλά προσεύχου συνεχώς, να μη εισέλθης εις πειρασμόν διότι ο σκοτισθείς την καρδίαν υπό λαίλαπος λογι­σμών, και κατανικηθείς υπό παθών, άνθρωπον δεν εντρέπεται και Θεόν δεν φοβείται˙ και αν μεν ήναι δυνάστης, ευκόλως πράττει τα κακά˙ εάν δε ήναι α­σθενής και πτωχός, θαρρών εις την δυστροπίαν του, αναισχύντως και αυτός πράττει τα κακά.

ξζ. Μη γίνου φιλήδονος και καταφρονητής˙ άκουε δε του Ιεροψάλτου βοώντος˙ « Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν, ως εκλείπει καπνός, εκλιπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώ­που πυρός, ούτως απολούνται οι αμαρ­τωλοί από προσώπου Θεού˙ και οι δί­καιοι ευφρανθήτωσαν.»

ξη. Έλαβες κελλίον, ω μοναχέ, προ­σεύχου συνεχώς εν ταπεινή καρδία, κα­θώς οι τρεις παίδες εν τη καμίνω του πυρός, και μη ποίησης σεαυτόν σπήλαιον ληστών, πράττων τα ασυγχώρη­τα, δια να μη αισχυνθής κατά την ημέραν της κρίσεως, ότε αποκαλύπτωνται τα κρυπτά των ανθρώπων.

ξθ. Οαμελής κατά την ώραν του θερισμού, δεν θέλει έχει εις τον οίκον αυτού αφθονίαν σίτου˙ και ο καταφρονών εν τη παρούση ζωή, ευρίσκεται εκ­τός της παρηγοριάς των δικαίων εν και­ρώ των αμοιβών.

ο. Έρχεται εις ημάς καιρός, αδελφοί, πλήρης φόβου και τρόμου οπότε αποκαλύπτονται όσα επράξαμεν εν κρύπτω και σκοτία˙ και ουαί εις την ψυχήν την μη έχουσαν τον Κύριον βοηθόν.

οα. Έλθετε, ας σκεφθώμεν φιλόχριστοι, αδελφοί, δια το τέλος εκάστου εξ ημών, πως διακείμενα εν τω ματαίω τούτω βίω˙ διότι είναι μάταιος ο διάγων μετά των ματαίως ζώντων, μακάριοι δε είσιν όσοι εμπορεύθησαν καλώς εις τού­τον τον βίον.

οβ. Καθώς πλούσιος ανήρ όστις πλέει με ούριον άνεμον, και κείτεται εις στρώ­μα, και έχει τα όμματα προς τα άνω, και ελπίζει χαράν, και ίστανται μάγειροι ετοιμάζοντες τα φαγητά, και παρακολου­θεί στίφος στρατιωτών, και επήλθεν ε­ξαίφνης λαίλαψ, και συνετάραξε την θά­λασσαν˙ και συνέτριψε το πλοίον, και αυτός μονώτατος απορριφθείς από κυ­μάτων εις νήσους ακατοίκητους γεμούσας θηρίων, κράζει και οδύρεται, και ουδείς ακούει αυτόν τύπτει το πρόσω­πον, όλον το σώμα του ταράττεται, και καθ' εκάστην ώραν προσμένει τον θά­νατον ο προ ολίγου σοβαρός τήκεται υπό του λιμού και του φόβου, και ξη­ραίνεται υπό της δίψης, και ουδείς τον παρηγορεί˙ ούτω και ημείς οι αμελείς πάσχομεν επί της ξηράς διότι ενώ τρυφώμεν εις τον μάταιον τούτον βίον, έρ­χεται αίφνης ο θάνατος, αρπάζει τον α­μελή, τον ρίπτει εις φοβερούς τόπους, όπου θέλουσι κολασθή πάντες οι αμαρ­τωλοί, οι καταθρυνήσαντες πάντοτε τον ίδιον Δεσπότην.

ογ. Ας συλλογισθώμεν καλώς εις ποιον φόβον ευρίσκεται ο ύπό κυμάτων τιναχθείς εις τόπους ακατοίκητους, και μη έχων εντελώς παρηγορίαν τινός˙ λοι­πόν ας συλλογισθώμεν εις ποίον φόβον ευρίσκεται ο ρηθείς αμαρτωλός εις τον τόπον της κολάσεως.

οδ. Η καρδία μου στενάζει, και οι οφθαλμοί μου επιθυμούσι δάκρυα, και η αμαρτία μου αιχμαλωτίζει τον νουν μου, δια να μη έλθω εις κατάνυξιν, και δεηθώ εις τον Κύριον μετά πικρών δα­κρύων, ίνα μη ριφθώ εις το σκότος το εξώτερον.

οε. Ο ελευθερώσας τον λαόν σου εκ χειρός του Φαραώ, και εκ καμίνου σιδη­ράς, και διασώσας αυτούς δια της Ερυ­θράς θαλάσσης, ελευθέρωσον και ημάς εκ των ανομιών ημών, όπως εύρωμεν χάριν ενώπιον σου, όταν μέλλης να κρίνης ζώντας και νεκρούς.

οστ. Ενόσω εις ημάς υπάρχει δύναμις ας δουλεύσωμεν τον Κύριον εν ευθύτητι καρδίας, ίνα εν καιρώ θλίψεως εύρω­μεν αυτόν βοηθόν, ώστε να μας λύτρω­ση εκ μεγάλων κινδύνων.

οζ. Τους δουλεύοντας αυτόν εν καθαρώ καρδία θέλει δοξάσει δια δόξης απεριγράπτου˙ διότι η δόξα των αγίων δεν έχει τέλος.

οη. Κατέπιε το κήτος τον προφήτην Ιωννάν, δια προσταγής Θεού, και ως εις οίκον τινά εφυλάττετο εν τη κοιλία του κήτους˙ εβυθίσθη η κεφαλή του εις σχισμάς ορέων, και περιεκύκλωσεν αυτόν άβυσος βαθύτατη κατέβη εις γην, της οποίας οι μόχλοι είναι δυνατώτατοι˙ και εκεί προσευχόμενος εβόα, λέγων ούτω. «Ας αναβή εκ φθοράς η ζωή μου, Κύ­ριε ο Θεός μου» ανέσχισεν η προσευχή τον βυθόν, έκοψε τον αέρα, ανέβη εις τους ουρανούς, και εισήλθεν εις τα ώτα του Κυρίου˙ μάλλον δε αυτός ο Κύριος ο πληρών τα σύμπαντα, δεν απείχε μα­κράν του γνησίου δούλου.

οθ. Προσέταξεν ο Θεός το κήτος, και εξέμεσε τον προφήτην Ιωνάν, και ως αν απέβη από πλοίον ήρχισε το κή­ρυγμα.

π. Τρίζουσιν οι αμαρτωλοί τους ο­δόντας των κατά των δικαίων πειρα­σμοί εφορμώσι˙ στεφανούνται οι όσιοι˙ αισχύνονται οι ασεβείς, οίτινες εβουλεύθησαν κακά κατά των αγίων του Θεού.

πα. Εδιώκετο ποτε από πονηράν γυ­ναίκα Ηλιού ο Θεσβίτης, ο δε Κύριος δι ορνέου έτρεφε τον προφήτην. Εις δε τους αμαρτωλούς ήλθε πείνα μεγάλη.

πβ. Με άρμα πύρινον ανελήφθη ο προφήτης Ηλιού ˙ η δε άνομος Ιεζάβελ πεσούσα εκ του ύψους της οικίας της κατά γης κατεσυντρίφθη, και κατεβρώθη εις τας πλατείας της πόλεως.

πγ. Έβαλον οι παράνομοι τον προ­φήτην Ιερεμίαν εις τον λάκκον του βορβόρου, διότι δεν ανείχοντο να ακούσωσι λόγον θεοσέβειας. Ήκουσε την τόλμην αυτών ο Αβδεμέλεχ ο αιθίοψ, και επει­δή ήτο καθαρός κατά την ψυχήν, και λαμπρός κατά την πίστιν, ήλεγξε τον βα­σιλέα Σεδεκίαν επί παρανομία˙ έλαβεν εξουσίαν, ανέσυρε τον προφήτην εκ του βορβόρου και έτυχεν ευλογίας.

πδ. Επήλθον οι Εχθροί εναντίον του λαού των Εβραίων, όστις εβασάνιζε πάντοτε τους προφήτας του Θεού, και παρεδόθη υπό του Θεού εις χείρας των εχθρών. Είδον οι εχθροί τον προφήτην του Θεού, τον έλυσαν εκ των δεσμών, και προσέφερον εις αυτόν δώρα˙ διότι εθεώρουν αυτόν ευσεβέστατον. Διό α καθώς ο βαστάζων τον λύχνον φωτίζει τους παρόντας, τοιουτοτρόπως και η α­ρετή λάμπει, βαστάζουσα πάντοτε την δόξαν.

πε. Έβαλον τον προφήτην Δανιήλ οι ασεβείς, διότι ήτο θεοσεβής, εις τον λάκκον των λεόντων, δια να καταφαγωθή παρ αυτών˙ και δεν εγνώρισαν οι ά­νομοι, ότι τούτο ήθελε τους καταισχύ­νει˙ ο δε Κύριος δια χειρός Αββακούμ, και δι αγίου αγγέλου εις τον πιστόν δούλον του απέστειλε φαγητόν. Τα δε άγρια θηρία αφού είδον τον προφήτην εις το μέσον των, έσκυψαν και προσεκύνησαν αυτόν διότι δύναμις ουράνιος έ­φραξε τα στόματα των λεόντων, δια να μη βλάψωσι τον δίκαιον.

πς. Ανέσυραν τον προφήτην από του μέσου των θηρίων, και εξηλέγχετο εκ τούτου η ασέβεια αυτών, διότι είδον αυ­τόν ως νυμφίον εξελθόντα του νυμφι­κού θαλάμου, ακτινοβολούν τα κατά το πρόσωπον, και λάμποντα εκ δόξης.

πζ. Δικαίως εδίσταζον οι Βαβυλώ­νιοι μήπως τάχα ησθένησαν τα άγρια θηρία, ώστε δεν ηδύναντο να τρώγωσι σώματα ανθρώπων διότι ενώ έμεινεν ε­πτά ημέρας ο εκλεκτός του Θεού μεταξύ των επτά λεόντων, ουδεμία βλάβη ευρέ­θη εις αυτόν. Την δε εβδόμην ημέραν ήλθεν ο βασιλεύς να πενθήση τον δίκαι­ον κύψας δε εις τον λάκκον, βλέπει αυ­τόν καθήμενον ως ποιμένα μεταξύ των προβάτων του. Δια τούτο δικαίως αμφέβαλλον οι άπιστοι δια την σωτηρίαν του. Ότε όμως ερρίφθησαν εις τον λάκκον οι εχθροί του δικαίου, και είδον αυτούς, ότι εσπαράχθησαν μεληδόν, και τα ο­στά των ελεπτύνθησαν, εθαύμασαν καθ^'υπερβολήν και εβόησαν. «Ισχυρός και μέγας είσαι, Κύριε, ο Θεός του Δανιήλ!»

πη. Οι τρεις παίδες Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ, επειδή δεν επροσκύνησαν την χρυσήν εικόνα του Ναβουχοδονόσορος, αφού εδέθησαν δυνατά, ερρί­φθησαν εις την ανημμένην κάμινον˙ το δε πυρ δεν ετόλμησε να εγγίση τας τρί­χας των˙ άλλ' εξελθούσα η φλόξ κατέκαυσεν εκείνους, οίτινες ήναψαν και επύρωσαν την κάμινον.

πθ. Ταύτα λοιπόν συλλογιζόμενοι, ω γνήσιοι αδελφοί, ας μη ευρεθώμεν αδό­κιμοι εις τον καιρόν των πειρασμών δι­ότι μεγαλύνονται οι θεοφιλείς.

Υ. Ενόσω εχομεν δύναμιν ας δουλεύωμεν τον Κύριον μετά φόβου, και ευ­θείας καρδίας, και καλής προαιρέσεως˙ ίνα βοηθήση την ασθένειαν ημών, και αναδείξη ημάς στεφανηφόρους εις την βασιλείαν αυτού.

Αμήν

ΨΗΦΙΟΙΠΟΙΗΣΗ:

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

Read more:http://www.egolpion.com/efraim-or8os-bios.el.aspx#ixzz3sPsVabyw

Not my will, but thine, be done

 

Many times we are unhappy with certain bad thoughts (attacks from the enemy) that continuously come to our minds. These very disagreeable thoughts they can practically torture us and this is why we pray to God to take them away from us. However, at this time we better also consider what our Lord said in his prayer at the garden: “Father, if thou be willing, remove this cup from me: nevertheless not my will, but thine, be done.” We read at the Sayings of the Desert Fathers (Gerontikon) the following story.